ilan
ilan Asaf, okulun Moskova'daki merkez binasında kalıyordu. 28-29 Ocak anma günü nedeniyle Kurkino'ya gelmiş, akşam yemeğini yoldaşlarıyla birlikte yedikten sonra geceyi de burada geçirmeye karar vermişti. Yemekhanenin yolu üzerindeki Latin Amerikalıların kaldığı beş numaralı bloğa yaklaşırken, bir gitar sesi duydu. Hemen Rosa geldi aklına. Alman asıllı Brezilyalı kız... Moskova'nın kül rengi ışığında bile parıldamayı sürdüren altın sarısı saçlar, yüzündeki çocuksu anlamı pekiştiren bal rengi çiller, derin bir kuyu gibi gölgeli gözler... Kızın "Hola" diyen genç sesi çınlar gibi oldu kulaklarında. Ama hemen kovdu bu hayali kafasından. Şimdi aşk düşünecek hali yoktu. Hem parti bu tür ilişkileri pek hoş karşılamıyordu. Gerçi yoldaşlardan bazıları bu kuralı bozmuyor değildi, ama Mehmet'in de onların yanlışına uyması gerekmezdi. Binanın kapısından geçerken gitar tınısına neşeli sesler de eklendi. "Brezilyalılar" diye söylendi. "B